Al blogs: Chocolate-coated marshmallow
Last Monday, same routine pa rin ang ginawa ko. Mula sa Citibank Center building lalakad patungo sa MRT Ayala station, dadaan sa Glorietta, SM Makati bago makarating ng train station, sasakay ng jeep, at didiretso na sa karinderya bago tumuloy sa boarding house. Hindi na ako pumili ng ulam ‘coz I already have one in mind, lechong kawali. Apat na klase lang naman actually ang kinakain ko sa kanila, it’s either sinigang na baboy, nilagang baka, tapsilog, and that undying lechong kawali. I tried their other menu but I don’t like the taste of it. It’s either salty or hindi ko lang talaga nagustuhan ang lasa.
As always they are very accommodating to me since I’ve been a regular customer for more than a year. Ang kaibahan sa in-order ko, there’s an additional three pieces of chocolate-coated marshmallow. Nung binigay iyon sa akin ay tinitigan ko lang but didn’t even bother to ask what’s that for. Balak ko ay later na lang ako magtatanong kapag humingi na ako ng extra rice. Pero hindi na ako nakapagtanong till I paid my bill.
Hindi ko muna kinain iyong chocolate-coated marshmallow kasi napansin ko na ako lang ang binigyan. Syempre nagtaka ako. Then a guy stood to make another order then he noticed the chocolate-coated marshmallow. He then asked me about it.
MAN: Pare, saan mo binili iyan?
ME: Ah, ito, binigay lang nila yan (referring to the tinderas).
MAN: Bakit?
ME: Hindi ko alam sa kanila. (Why not ask them, sa loob-loob ko.)
At mukhang narinig n’ya ang iniisip ko.
MAN: (joking) Miss, bakit siya meron noon, kami wala? Kapag ba medyo gwapo binibigyan n’yo?
MISS: Hindi, meron din kayo, nakalimutan lang ibigay.
Tinapik ako noong mama at sinabing biro lang daw. Well, hindi niya dapat sa akin dahil ako, binigyan lang ako, hindi ako nanghingi.
Tiningnan ko rin iyong lalake. May itsura naman siya, mas gwapo pa nga yata siya sa akin (hindi kop o dina-downplay ang sarili ko), mas matangkad, at ‘di hamak na mas maganda ang katawan. Ouch! Nakita ko na naman ang kakulangan ko.
In the end ay binigyan din sila ng chocolate-coated marshmallow after magtalo ng dalawang tindera kung sino sa kanila ang may kasalanan at ang nakalimot. Natatawa na lang ako sa kanila at nagpasalamat na rin sa bigay nila kahit hindi ko naitanong kung para saan iyon.
Last Monday, same routine pa rin ang ginawa ko. Mula sa Citibank Center building lalakad patungo sa MRT Ayala station, dadaan sa Glorietta, SM Makati bago makarating ng train station, sasakay ng jeep, at didiretso na sa karinderya bago tumuloy sa boarding house. Hindi na ako pumili ng ulam ‘coz I already have one in mind, lechong kawali. Apat na klase lang naman actually ang kinakain ko sa kanila, it’s either sinigang na baboy, nilagang baka, tapsilog, and that undying lechong kawali. I tried their other menu but I don’t like the taste of it. It’s either salty or hindi ko lang talaga nagustuhan ang lasa.
As always they are very accommodating to me since I’ve been a regular customer for more than a year. Ang kaibahan sa in-order ko, there’s an additional three pieces of chocolate-coated marshmallow. Nung binigay iyon sa akin ay tinitigan ko lang but didn’t even bother to ask what’s that for. Balak ko ay later na lang ako magtatanong kapag humingi na ako ng extra rice. Pero hindi na ako nakapagtanong till I paid my bill.
Hindi ko muna kinain iyong chocolate-coated marshmallow kasi napansin ko na ako lang ang binigyan. Syempre nagtaka ako. Then a guy stood to make another order then he noticed the chocolate-coated marshmallow. He then asked me about it.
MAN: Pare, saan mo binili iyan?
ME: Ah, ito, binigay lang nila yan (referring to the tinderas).
MAN: Bakit?
ME: Hindi ko alam sa kanila. (Why not ask them, sa loob-loob ko.)
At mukhang narinig n’ya ang iniisip ko.
MAN: (joking) Miss, bakit siya meron noon, kami wala? Kapag ba medyo gwapo binibigyan n’yo?
MISS: Hindi, meron din kayo, nakalimutan lang ibigay.
Tinapik ako noong mama at sinabing biro lang daw. Well, hindi niya dapat sa akin dahil ako, binigyan lang ako, hindi ako nanghingi.
Tiningnan ko rin iyong lalake. May itsura naman siya, mas gwapo pa nga yata siya sa akin (hindi kop o dina-downplay ang sarili ko), mas matangkad, at ‘di hamak na mas maganda ang katawan. Ouch! Nakita ko na naman ang kakulangan ko.
In the end ay binigyan din sila ng chocolate-coated marshmallow after magtalo ng dalawang tindera kung sino sa kanila ang may kasalanan at ang nakalimot. Natatawa na lang ako sa kanila at nagpasalamat na rin sa bigay nila kahit hindi ko naitanong kung para saan iyon.